"Promieniowanie osobowości, pomyślałem, wewnętrzny blask. Albo wewnętrzna ciemność. Sekret, drganie wyjątkowości. Wszystko, co rozciąga się poza słowami, które opisują człowieka, i poza zdarzeniami, jakie mu się przytrafiły, i czymś, co się w nim wypaczyło i zepsuło. To coś, czego przed laty, gdy dopiero zaczynałem jako sędzia, naiwnie obiecałem sobie szukać w każdym człowieku, który przede mną stanie, czy to oskarżony, czy świadek. Przyrzekłem, ze nigdy nie będę na to obojętny. Że to coś będzie punktem wyjścia mojego wyroku." Dawid Grosman, "Wchodzi koń do baru"
To wyjątkowa przyjemność natknąć się wreszcie na książkę, która zachwyci, nie znuży, zatrzyma na dłużej niż do drugiego rozdziału. I bynajmniej nie chodzi o to, że „Wchodzi koń do baru” nie posiada rozdziałów. Fabuła opiera się na pomyśle postaci ekshibicjonistycznie dzielącej się z żywą widownią uczuciami tak intymnymi, że momentami
czytaj dalej...
Trudno oprzeć się wrażeniu, że Emma Stonex posłużyła się „Latarnikami” nie po to, by przybliżyć Czytelnikom zagadkę zniknięcia trójki pracowników latarni morskiej, ale po to, by zamknąć ich w ciasnych obręczach klaustrofobicznych doznać. Jednostajność mijających dni służby. Rutyna ściśle określonych czynności zawodowych. Psychika zaprogramowana na rozłąkę z bliskimi i brak
czytaj dalej...
Córkę nieboszczyka tylko częściowo można uznać za klasyczną komedię kryminalną. Rozpoczyna się niezwykle obiecująco, lekko i zabawnie. Po pierwszych rozdziałach parzymy dobrą herbatę, mościmy się wygodnie na kanapie i mniej więcej wiemy, czego w ciągu najbliższych godzin możemy się spodziewać. I tu niespodzianka. Dla otwartych na nieoczywistości i odchylenia od
czytaj dalej...
Eteryczna, przepełniona zapachami, smakami i kolorami przeprawa przez skomplikowane losy nieoszczędzanej przez życie bohaterki. Silnej, bezpruderyjnej kobiety, która odważnie diagnozuje własne odczucia, intencje, motywacje. Świat kobiet, świadomie lub nie, zostaje w „Zwierzęciu” bezlitośnie determinowany zachowaniami mężczyzn. Czasem sednem emocjonalnego tsunami staje się ich samouwielbienie, czasem zwykły egoizm. Bywa, że nie
czytaj dalej...
Poszukując tytułowej Zaginionej apteki, bohaterka opowieści w rzeczywistości podąża za nowym początkiem dla siebie. Dotychczasowe, wydawałoby się poukładane i spełnione życie okazuje się jedynie protezą szczęścia. Nella, bo z nią wybierzecie się w cudowną podróż w niezbadane zakamarki XVIII wiecznego Londynu, nieświadomie pomoże innej kobiecie, która kilkaset lat później znajdzie
czytaj dalej...
Książka, która wbrew tytułowi i niestandardowej fabule jednak dokądś Czytelnika prowadzi. Dokąd, pozostaje wyłączną sprawą czytającego. Niełatwa. Nieoczywista. Momentami depresyjna i niezabiegająca zbyt nachalnie o uwagę opowieść o pustce, osamotnieniu i desperackim poszukiwaniu celu. W momentach krytycznych już tylko o rozglądaniu się za motywacją do owych poszukiwań. Głównego bohatera nie
czytaj dalej...
Subtelnie i z humorem Ryszard Ćwirlej obnaża mechanizmy wykorzystywania naiwności i strachu przed śmiercią. Temat poważny acz potraktowany wyjątkowo lekko i z godną podziwu przenikliwością dzisiejszego obrazu zagadnienia wiary, religijności i przywiązania do tradycji. Jak płytko wierzymy, jak mało się nad tą wiarą zastanawiamy i czego kompletnie nie potrafimy ze
czytaj dalej...
Łańcuch zabójstw wydaje się w Sekcie nie mieć końca. Trupy powieści Stelara będą się zresztą pojawiać nie tylko jako ofiary. Będą również zwyczajne ciała do przygotowania przed pogrzebem. Dużo ciał. Niemal czujemy nieświeży zapach śmierci na każdej stronie. O tym, że Sekta jest przyjemną lekturą na weekend raczej nie można
czytaj dalej...
Na bazie dostępnych współcześnie przekazów o rzymskim mówcy i filozofie, Robert Harris stworzył świetnie czytającą się powieść, którą śmiało można nazwać elementarzem skutecznej polityki. Cyceron, człowiek marzący o najwyższych funkcjach w Państwie, swoją determinacją, niewątpliwym talentem oratorskim i umiejętnością przekuwania porażek w sukcesy jest postacią, której chętnie kibicujemy. A ten
czytaj dalej...
Kto nigdy nie poczuł chłodu klasztornej posadzki i półmroku zakonnych korytarzy ma szansę nadrobić tę niedopuszczalną zaległość sięgając po najnowszą powieść Krzysztofa Bochusa. Pisana w czasach współczesnej nam pandemii odniesie się, jak to u Bochusa, do zamierzchłej czasem historii. Nie zabraknie klaustrofobicznych korytarzy, tajemnych przejść i naprawdę starych woluminów. Siostry
czytaj dalej...
